บ้านคนรักสุนทราภรณ์
สังคมของคนรักบทเพลงสุนทราภรณ์
มิ่งไม้เหมย
บ้านคนรักสุนทราภรณ์ www.websuntaraporn.com
|
คำร้อง ขุนวิจิตรมาตรา (สง่า กาญจนาคพันธุ์) |
ทำนอง เอื้อ สุนทรสนาน |
| จันทร์กระจ่างกลางวนอุทยาน มองตระการช่อกิ่งมิ่งไม้เหมย หอมตรลบอบอวลให้ชวนเชย ลมรำเพยพัดหนาวร้าวอุรา ลมรำเพยพัดหนาวร้าวอุรา * โอ้ว่าสงสารแท้แต่สาวเย้า ที่ถูกเขาเด็ดพรากมาจากป่า โดยลำพังไม่มีที่พึ่งพา ช้ำวิญญาณ์เปล่าเปลี่ยวอยู่เดียวดาย ช้ำวิญญาณ์เปล่าเปลี่ยวอยู่เดียวดาย (ซ้ำตั้งแต่ *) |
ข้อมูลผู้ประพันธ์ทั้งคำร้องและทำนองล้วนได้มาจากการบอกกล่าว ข้อมูลอาจไม่ถูกต้องหรือคลาดเคลื่อน หากท่านพบว่าข้อมูลไม่ถูกต้อง โปรดแจ้งได้ที่ websuntaraporn@gmail.com หรือที่ นิมิตสววรค์
ผู้ขับร้อง :
อารีย์ นักดนตรี (บันทึกเสียงครั้งที่ 1)
, จิตราภรณ์ บุญญขันธ์ (บันทึกเสียงครั้งที่ 2)
ลำนำเพลง คลิกที่นี่
เกร็ดเพลง
ลำนำเพลง คลิกที่นี่
เกร็ดเพลง
© เพลงนี้ก็เพราะทำนองออกจีนๆ
visit
© โอ้โอ๋ว่าสงสารแม่สาวเย่า เป็น โอ้โอ๋ว่าสงสารแท้แต่สาวเย่า
ครูหญิง
© จาก งิ้วสากล (ไทย) เรื่อง "เจ้าจอมเจียวกุน"
กังหันลม
© เพลงนี้แต่ขึ้นเมื่อปี 2501 เพื่อประกอบละครโทรทัศน์เรื่องเจ้าจอมเจียวกุน ที่ช่องสี่บางขุนพรหม
lelouch
เชิญส่งเกร็ดเกี่ยวกับเพลงมิ่งไม้เหมย