อนาถหนักหนารักพาให้ตรม
หมองฤทัยระทม รักหวังชมตรมใจ
เจ็บปวดอุราน้ำตาหลั่งไหล
รันทดอาลัย ฉันร้องไห้ช้ำในกลลวง
สะอื้นไห้หวนวิโยคโศกศัลย์
เขาชิงพรหมจรรย์ คิดทุกวันตันทรวง
สุดปิดปกป้องแม้นของที่หวง
เจ็บช้ำในทรวง ถูกหลอกลวงเหลือทวงคุณค่า
* เคยปลื้มกมลหลงจนลืมใจ
อกเอ๋ยพอคิดได้ ช้ำสิ้นทั่วในอุรา
ต้องเปลี่ยวลำพังเหมือนดังปักษา
พลัดรังหลงทางกลางป่า คงสิ้นชีวาขาดหาย
โอ้สุดสิ้นหวังเหมือนดังสิ้นใจ
ฉันไม่ยอมน้อมใจรับรักใครโดยง่าย
หมดเยื่อหมดใยเหมือนใจสิ้นหมาย
ชีวิตมลายไม่กลับกลายรักชายคนอื่น
...ซ้ำตั้งแต่ *
|
