เวรหรือกรรมนำฉันให้
พรากจากเธอไปทั้งที่ใจใฝ่ผูกพัน
เคยฝังฝากความรักกัน
ต่างเคยใฝ่เคยฝันจำซึ้งมั่นฤทัย
เธอหรือฉันที่หลงผิด
ที่มัวคอยคิดว่ารักไม่จริงน้ำใจ
ต่างหาทางดิ้นรนไป
พารักอื่นชิดใจประชดในอารมณ์
ต่างคนต่างเหินห่าง
เมื่อทิฐิจางแล้วต่างระทม
ใจเราสองครวญคร่ำร่ำแต่ขื่นขม
โศกซมหนักหนา
ทำฉันใดไฉนเล่า
เมื่อดวงใจเรานั้นยังเฝ้าเสน่หา
วอนรักใคร่ด้วยสายตา
ว่ายังปรารถนาคอยถึงครารักคืน
(ซ้ำตั้งแต่ต้นอีกหนึ่งเที่ยว)
|
