ทุกคราเจอะกันเธอสรรหวาน
น้ำคำเคลือบตาลหว่านปรนเปรอ
จนจิตใจเผลอว่าจริง
ละเมอมั่นตามประสาหญิง
หวังได้พึ่งพิงแอบอิงกัน
คอยแต่ใฝ่ฝันถึงวันชื่น
คอยวันหนึ่งซึ่งเราวิวาห์
ร่วมเรียงคู่เคียงนิทรา
รักชื่นอุรายั่งยืน
ฉันเธอสุขกันชั่ววันคืน
รักเราคงชื่นสุดรำพัน
มีแต่สุขสันต์อันซาบซ่า
* หลงคำพร่ำคอยอยู่นมนาน
แม้เงาวิมานไม่เคยมี
คอยอยู่อย่างนี้เช่นเคย
ฉันเตือนแต่เธอทำเฉยเฉย
หลงลืมละเลยถ้อยวาจา
ช่างแปลกหนักหนามาลืมได้
ทำลายสิ้นสิ่งหวังทั้งปวง
นี่เธอจะรักหรือลวง
คิดยังหวั่นทรวงร่ำไป
หรือเธอกลับกลายหน่ายดวงใจ
ถึงลวงเรื่อยไปไม่มีจริง
เลยแกล้งทอดทิ้งหญิงคนหนึ่ง
....ซ้ำตั้งแต่ *
|