(รจนา)
ต้องมนต์ดลของเทพไทต้องใจนางรจนา
เมตตาเจ้าเงาะเจาะจงเห็นรูปสุวรรณอันสูงส่ง
แสร้งแปลงเป็นเงาะลวงให้งงรูปทรง
ใครเห็นไม่เว้นฝัน
โอ้บุญคงหนุนให้เป็น ให้เราแลเห็นรูปทอง
ถ้าบุญเราสองคู่กันขอให้มาลัยไปคล้องมั่น
ต้ององค์เจ้าเงาะเป็นเหมาะพลัน
ว่าพลางเจ้าผันมือเหวี่ยงไป
(พระสังข์)
มาลัยเมตตาทิ้งมาดั่งปอง
บุญสองเราคงต้องรักครองคู่กันสัมพันธ์ชื่นใจ
มีเธอเป็นจอมใจ พี่เงาะเอยช่างมีบุญใหญ่
พี่จักรัก รักใคร่ไม่คลาย
(รจนา)
แสร้งแปลงเป็นเงาะเหมาะฤๅ
เมตตาจงรื้อออกไป โธ่มาทำใช้อุบาย
(พระสังข์)
แม้นยอมให้ใครมองเห็นง่าย
ก็คงไม่พบคนคู่กายที่บุญมั่นหมายดังเจ้าเอย
|
