แสนระทมสิ้นคู่ชู้ชม ไร้ชื่น
หลับนอนต้องฝืนดวงใจ
เหมือนน้ำขวางหน้าเหมือนฟ้าขวางกั้นเราไว้
อยู่ใกล้แค่ไหนดังไกลสุดตา
ขวัญเจ้าเอยครั้งหนึ่งนั้นเคยเคล้าคู่
ก่อนเคยชื่นชู้บูชา
หวนคิดแล้วเศร้ารักเราเหลือเพียงน้ำตา
รักมั่นกันมาหนีหน้าจากไกล
* เวรกรรมสาปช้ำเหลือทน พรากคนที่รักปานกลืน
ค่ำคืนต้องกลืนหมองไหม้
สุดแสนอาลัย
ไม่เหลือเยื่อใย จากไกลขวัญตา
รักของเรานานเท่าฟ้าดินนั้นอยู่
ต่างคนไม่รู้โรยรา
พิษรักร้าวรานสะท้านหัวใจเรื่อยมา
แสนเศร้าวิญญาเหมือนว่าขาดใจ
(ซ้ำตั้งแต่ *)
|
