นั่นดาวและเดือนก็ลอยเลื่อนเคลื่อนคล้อย
เกือบลอยลับนภา
คอยรักไยไม่มา
ทิ้งให้ข้าอยู่เดียวยิ่งเปลี่ยวหทัยจริงเอย
โอ้ดาวและจันทร์โปรดเตือนคู่ฉัน
ให้รีบผันมาเชย
ลมเอ๋ยเคยรำเพย
เงียบเลยไม่โบกมา อุราข้าเปรียบดังไฟ
เออไฉนเธอถึงไม่มาหรือว่าไปมีคู่ใหม่
ชื่นใจจนลืมรักกัน
ฝากดวงใจส่องแสงไปกับดวงจันทร์
คลอเคล้าเร้าเตือนเธอนั่นหมายมั่นมาเถิดหนา
โอษฐ์ปรางแม้นทองกลับกลายเป็นหม่นหมอง
ด้วยเจ้าของไม่มา
คอยชู้ชื่นตื่นตา
เหมือนว่าฟ้าขาดเดือนยิ่งเตือนใจให้คะนึง
|
