ราตรีนี้ดาวพราวเกลื่อน
ผ่องเพ็ญเด่นเดือนงามหรู
ดารานั้นมีเพื่อนอยู่
แต่เดือนไร้คู่ชูชื่นใจ
ตะวันนั้นวันจึงขึ้น
แต่เดือนขึ้นคืน ชื่นไฉน
โอ้วันและคืนไม่พบกันได้
แสนเศร้าเหงาในใจแจ่มจันทร์
โอ้แขคงลอย
เฝ้าแต่หลงคอยตะวัน
ก็ไหนใครว่าเดือนนั้น
มีตะวันคู่ขวัญใกล้
นานปีหมุนเวียนบรรจบ
สุรีย์ได้พบเดือนฉาย
แต่คนยังซ้ำทำไล่เสียจนได้
อกเดือนเหงาใจอยู่แดเดียว
|