โอ้เมืองยิ้มพร่างพริ้มพิมพ์ใจ
วัดวังนาไร่ทวยถิ่นไทยสุขล้ำ
ไพร่ฟ้าหน้าใสใฝ่ธรรม
คีตนาฏหวานฉ่ำดื่มด่ำใจ
โอ้ภาษาอักษรกลอนกานท์
หวานคำยามอ่านไทยบุราณพร่ำไว้
รวยสาวหลากศิลป์ถิ่นไทย
จึงสลักรักใคร่เสน่หา
* รักสิ่งใดไม่แม้แมนเมือง
รุ่งเรืองเฟื่องพุทธบูชา
ความเป็นไทยไอศูรย์ ผองไทยเทิดทูนรักษา
สืบสมญาเมืองทอง
โอ้เมืองแมนแม่นแล้วเมืองเรา
แม้พาลราญเผ่าพลีชีพเราสนอง
รักษาแผ่นดินถิ่นทอง
เพื่อชาติเรามิต้องสูญถิ่นสิ้นไทย
(ซ้ำตั้งแต่แต่ * อีกครั้งหนึ่ง)
|
