ขอฝากอาลัยไว้นิด ขอให้เธอคิดไว้หน่อย
ต่างคนต่างรักต่างคอย ต่างคนต่างพลอยแต่หวัง
ขอให้เธอนึกถึงคำ ขอให้เธอจำคำสั่ง
อย่าเลือนอย่าลืมความหลัง ต่างคนต่างฝังจิตจำ
แม้ตัวจะห่างกันรักนั้นยังติดใจ แต่จากกันไปเพราะกรรม
แม้ใจจะชอกช้ำ พอนึกถึงคำ ใจที่ช้ำก็คลาย
ขอฝากอาลัยไว้นิด เพราะว่าเคยชิดเคียงกาย
ต่างคนต่างรักไม่วาย ต่างคนต่างหมายมุ่งขวัญ
นึกฝากเธอไว้กับแสงเดือน แต่เกรงจะเลือนคำมั่น
เกรงแต่จะเลือนลืมฉัน ด้วยเธอมัวฝันถึงเดือน
ขอฝากชีวาไว้ชิด ขอฝากชีวิตเป็นเพื่อน
ถ้าหากเธอไร้คู่เตือน เธอก็คงเลือนลืมฉัน
แม้ฝากเทวัญชั้นฟ้า ยังหวั่นพะว้าใจครัน
เกรงแต่จะเพลินสวรรค์ ไม่พูดกับฉันสักคำ
ถึงยามจะห่างกันนับวันจะห่างไกล เปลี่ยวเปล่าในใจระกำ
ขอเธอจงจดจำ ขอนึกถึงคำเธอได้พร่ำพลอดมา
ทั้งโลกมนุษย์ทุกชั้น ทั้งโลกสวรรค์เทวา
จะฝากเอาไว้ไกลตา ก็หวาดอุราหวั่นไหว
ทั้งห่วงอาวรณ์ร้อนนัก ทั้งห่วงความรักอาลัย
จะฝากกับใครที่ไหน ไม่เท่าฝากใจไว้กับตัว
|
