(ญ) อยู่นาป่าเขาทุ่ง สุขกว่าอยู่กรุงเมืองไกล
อยู่บ้านเฮาจาวเหนือเห็นใจ
คิดเติงน้ำใจเมืองไหนไม่เหมือนเฮา
อย่าเลยอย่าหลงเปิ้น
อย่าเมินเมืองเหนือของเฮา
ถิ่นไทยงามดอยง้ำลำเพา
เจื้อเต๊อะผองเฮาไปกรุงเจ้าจะตรม
(หมู่) ฟังฟัง จงชั่งใจตรอง
ถ้าเจ้าไปลองเจ้าจะต้องขื่นขม
ทองกวาวอยู่เหย้าชวนชม
กลีบจะช้ำด้วยลมปากเปิ้น ขมเปลี่ยวใจ
(ญ) อี่นายเพราะพลายแก้ว แอ่วกรุงแต่แล้วปิ๊กไง
บ่เจื้อเฮาจาวเหนือรนไป
เจื้อเต้อะทุกรายนอนร้องไห้ทุกวัน
อี่นายใจละอ่อน งี่เย็นนนอนฮ้อนฮู้ทัน
ปี้อ้ายเฮาใยเจ้าเมินพลัน
บ่ฮู้ฮักกัน บ่หันใจอ้ายเลย
(หมู่) จำจำ เจ้าจำปาลาว
อย่าให้มีคาว กลีบอ่อนเจ้าเพิ่งเผย
ลมลวงจะลวงน้องเอย
เชื่อลมลิ้นลวงเลยกลีบระเหยหล่นโรย
|
