ช.เดือนเด่นลอยคว้างกลางสรวง
ทอแสงช่วงนวลอะคร้าวพราวพราย
เมื่อมองเดือนใจเราสะเทือนไม่วาย
สงสัยว่าเดือนอายแก่นางฟ้าลาวัณย์
ลมที่เคยพลิ้วโชยมา
ดูเหมือนว่าตะลึงจนหลงงงงัน
เพลินชมนางที่แสนสะอาง พร่างพรรณ
โอ้ลมและดวงจันทร์หมายมั่นนางดั่งเรา
จงโปรดมองดูข้านี้ ในทรวงนี่มีแต่รักนงเยาว์
อาบอิ่มใจแม้เห็นนวลนางเพียงเงา
ก็คลายทุกข์คลายเศร้า หายร้อนรุ่มอุรา
นวลนางเอยไยไม่เอ่ยคำ
ร้องขับลำนำเป็นมนต์รักตรึงตรา
จงเอ็นดูยวนยิ้มเผยวาจา
ให้ฟ้าและดินถวิลท่ามกลางนวลจันทร์
ญ. แผ่นฟ้าพราวพรรณแจ่มใจ ตระหนกกระไรแม้มีใครจะมาสัมพันธ์
ถิ่นนี้เคยอยู่นิรันดร์ สงบสบสรรไร้คนข้องเกี่ยวเรานี้
กลิ่นซึ้งสุคนธ์อบอวล แต่ใจยังครวญหวนแต่ในสิ่งเลอศรี
หาใดในแหล่งปฐพี ฤาเทียบภาระเรามิซึ้งสุดใจ
คนธรรม์จะครวญเพลงทิพย์วิมาน
นภางค์ตระการวิภา เพราะจันทร์แจ่มเลอไฉไล
สุดแดน แม้องค์เทพอวยรักใด
จากชั้นทิพย์ประทานสถานฟ่องฟ้า
จิตนี้ธำรงยั่งยืนหากหน่ายกลับคืนเป็นบาปอยู่ตรึงตรา
รักเราที่มุ่งศรัทธาให้ทั่วโลกา สุขซึ้งสุดดังใจ
ช. นาง..นภาพรรณผ่องอำไพ
สิ่งซึ่งวิไลนั้นเลิศเลอเพราะด้วยใดกัน
ญ. นั้นฤาสิ่งอันผจงห่อฟ้าอำพัน
สิ่งอันสรรให้จิตใจใหลหลงนามว่าเมฆา
ช. นาง..สายลมบรรเจิดชีวา
แจ่มใจนี้นานั้นเลิศเลอเพราะด้วยอันใด
ญ. ดอกไม้สุคนธ์มนต์รักชื่นใจ
ช. เหตุใดหนอนางว่ารัก
ญ. เมื่อจันทร์ซบพักตร์เมฆมา
ช. เหตุใดหนอจึงจันทราแมกมนต์
ญ. สุดซึ้งเสาวคนธ์
ช. ดุจมนต์ดลใจ
(พร้อม) แจ่มจันทร์ขวัญใจ..สองเรา
|
