ฉันคอยแก้วตา เหมือนดังว่าข้าวคอยฝนโน่นเทียว
ในอกเสียวเปลี่ยวหัวใจให้เลื่อนลอยคอยละเมอ
เย็นแล้วเจ้าเอย ลืมชู้เชยจึงช้าเฉยสิเธอ
ฉันนี่เผลอ พร่ำเพ้อครวญใจรัญจวนหวนไห้เมื่อไหร่มา
คอยเฝ้าคอยหนักหนาสองแขนพี่นี้คอยท่า
ไม่เห็นหน้าเจ้ามาเลยชู้เชยเจ้าอยู่แห่งใด
นกบินกลับรังฉันยังนั่งเฝ้าคอยชู้คู่ใจ
เธอไปไหน พี่นี้คอย ที่นี่คอยเธออยู่ รู้ไหมเธอ
|