ฟังหวีดเสียงอาวรณ์
ทอดถอนอ่อนล้าอารมณ์
ครวญคลั่งเคล้าลม
คล้ายเกินข่มตรมคลุ้มคลั่ง
ครางคล้ายคนเสียดาย
เหนื่อยหน่ายมลายพลัง
เหมือนคนภวังค์
เฝ้าห่วงแต่หลังสิ้นหวังอกตรม
แผ่วครางเคล้าเศร้า
โอ้อกเหงาร้าวรมณ์
สิ้นชื่นขื่นขม
เจ็บรักตรมซมซานมา
ฟังไผ่พลิ้วครวญ
หวนดั่งคนทุกข์ชีวา
ระทมวิญญาณ์
แล้วยิ่งพาใจแสนเศร้า
ฟังไผ่หวิววอนวอน
สะท้อนสะท้านใจเรา
หรือไผ่ล้อเรา
เห็นความเศร้าเราหรือนั่น
ความทุกข์ครองหมองไหม้
ปวดใจมิได้เว้นวัน
รักแรมร้างกัน
เศร้าสุดโศกศัลย์ใจฉันนี่เอย
ไผ่ยังมิเปลี่ยว
โดดเดี่ยวเหมือนเราเคย
เจ้ามีที่เชย
ไม่ร้างเลยเหมือนเช่นเรา
รวมอยู่ทั้งกอ
นั้นก็พอหายบรรเทา
ฉันสิซมเซา
เหลืออับเฉาเศร้าแสนเปลี่ยว
|
