ชีวิตมนุษย์เป็นของไม่เที่ยง
จะหนีหรือเลี่ยงไม่พ้นสักหน
เกิดเป็นกายล้วนตายทุกคน
ชั่วหรือล้นความดี ย่อมหลีกหนีความตายไม่ได้
จงนึกรำลึกดูเสียให้แน่
หนุ่มสาวหรือแก่เกิดแล้วก็ตาย
เปรียบชีวิตนั้นเหมือนเป็นนาย
ต่างมุ่งหมายเอาดี ชั่วอยากหนีไม่อยากเห็นหน้า
บุญทำกรรมแต่งทุกแห่งและทุกคน
ล้วนประสบผลที่ตนทำมา
ทุกข์สุขร้ายดีย่อมมีหนา
ปลงอุราและนึกให้มั่น
อย่าคิดใฝ่ฝันเรานั้นที่เกิด
จะล้ำเลอเลิศกว่าคนทุกชั้น
อย่าทะนงนึกจงสำคัญ
ต่างสิบนิ้วด้วยกัน เหตุฉะนั้นจงตรองเสียก่อน
ชีวิตมนุษย์มีสูงมีต่ำ
มีทั้งชื่นฉ่ำและทุกข์ทอดถอน
เปรียบเราแล้วเหมือนตัวละคร
บทเรานั้นทุกตอน เฝ้ายอกย้อนแสดงทุกที
พรหมลิขิตนั้นเสกสรรสร้างโลก
ชีวิตคือโชคทนไว้ไม่หนี
บ้างก็ร้ายแล้วกลายเป็นดี
บ้างจนแล้วก็มี โลกเรานี้ไม่มีแท้ได้
เลวดีมีอยู่ทุกผู้และทุกนาม
ขออย่าเหยียดหยามให้ช้ำน้ำใจ
เขาชั่วหรือดีก็ดูไว้
ใจอย่าไปนึกดูหมิ่น
เรานั้นเกิดแล้วไม่แคล้วลาล่วง
เพื่อนเอ๋ยอย่าห่วงจงนึกถวิล
ชั่วดีนั้นเหมือนกันอาจิณ
เกิดมาแล้วต้องสิ้น ชีพดับหายตายไปทุกคน
|
