แม่ชม้ายสายตาเมียงมอง พี่เพลินแลจ้องนวลน้องทรามวัย
สะบัดสะโพกโยนโยกแกว่งไกว ยักเอวยักไหล่ร่ายรำสำราญ
ดูช่างละม้ายคล้ายกินรีกรีดกรายอยู่ที่ป่าหิมพานต์
พี่อยากก้าวย่างตามหารูปตระการ เยื้องกายย้ายผ่านอยู่ใกล้ฤดี
ทุกท่วงทำนองนวลน้องนางรำ
เหมือนมีมนต์งำเหนี่ยวนำใจพี่
ให้ต้องคำนึงคิดถึงท่าที
ฝันใฝ่ไยดี โอ้แม่ศรีใจชาย
* โอ้แม่เฉิดโฉมเมื่อโสมดารา เด่นดวงใบหน้าเธอท้าให้อาย
อกพี่ปั่นป่วนจวนจิตทลาย หลงมนต์โนรา(ย) ลืมตายแล้วเอย
ซ้ำตั้งแต่ *
|
