โอ้เชียงใหม่เอ๋ย
ก่อนเคยได้เห็นเพียงครั้งเดียว
แต่ใจหลงจริงเพราะสิ่งโน้มเหนี่ยว
สุดจะแลเหลียวใฝ่หา
กุหลาบซาบซึ้งตรึงใจ
หญิงแม่แซมไว้เหนือใบหน้า
ดอกไม้หอมชื่นระรื่นเร้าตา
ยิ่งพากลิ่นเคล้าให้สาวเจ้าหอมชื่นใจ
สำอางสุรางค์นางเอย
เย้ายวนชวนเชยอาลัย
ผิวเนื้อผ่องใสเพลินพิศติดใจ
ฝากคำจำไว้จะไม่หลงลืมเลือน
หวนนึกถึงคำมั่น
สาวหนึ่งนั้นได้ฝากรักติดเตือน
หวานฉ่ำในคำขวัญเรือน
รักไม่บิดเบือนเคลื่อนหายคลายไป
บาปกรรมก่อนนั้น
แยกเธอกับฉันให้ร้างไกล
หวั่นเกรงน้องนางจะสร้างรักใหม่
จะเป็นไฉน ไม่รู้
ฉันเฝ้าแต่คิดคำนึง
ขอส่งใจถึงตรึงอยู่
ไม่เคยคิดหน่ายจากโฉมตรู
ยอดชู้โปรดรู้ว่าฉันนั้นรักหนักหนา
แม้ดอยสุเทพคลอนคลาย
รักจึงสลายโรยรา
รักแท้เท่านั้นใฝ่ฝันแก้วตา
ค่ำคืนครวญหาอุตส่าห์หวนใจเพ้อ
ถึงบุญนั้นจะด้อย
แม้นตัวข้อยจะต่ำช้ากว่าเธอ
แต่รักยิ่งใจจริงนักเออ
ฉันเฝ้าหลงเพ้อเสมอดวงใจ..
|
