คนเราว่าเกิดมาด้วยกรรมครั้งเก่า
สุดแต่ใครเขาเคยทำกรรมเก่าอย่างไร
บ้างทุกข์ทวีเหลือที่จะทนทานไหว
บ้างสุขในฤทัยไม่เคยหมองไหม้กมล
ตัวเรานี้ช่างประดังแต่ความทุกข์ยิ่ง
ขาดที่พึ่งพิงทุกข์จริงไม่สุขสักหน
คงเพราะเวรกรรมครั้งเก่าเฝ้าตามมาดล
จึงต้องครองทุกข์ทนหาคนเมตตาไม่มี
เมื่อเกิดมาแล้วต้องทนสู้ไป
จะทุกข์เพียงใดกัดฟันสู้ไปไม่หนี
ยิ่งตรมระทมชีวี
ยิ่งสร้างความดีไว้ในชาตินี้ทุกวัน
จึงเพียรหวังมั่นสักวันอาจได้พบสุข
สิ้นสิ่งเคยทุกข์หัวใจคงสุขดังฝัน
ด้วยเพราะกรรมดีที่ฉันได้สร้างได้สรรค์
อ้อนวอนอยู่ทุกวันพระเจ้าเท่านั้นทราบดี
|
