งามแสงเดือนเมื่อเยือนฟ้าผ่องมองชื่นชูดูแล้วก็ชื่น
ยามเมื่อค่ำคืนแสงแห่งจันทร์นั้นพร่างพราย
สายลมรำเพยชื่นเชยเย็นสบาย
แจ่มจันทร์นั้นกระจายฉายสว่างหยาดน้ำค้างพร่างพรม
ลมพลิ้วมาพาให้เราหนาวจับใจ
หรีดหริ่งเรไรร้องก้องดังฟังน่าชม
ฟังเจ้าเสนอชวนสนองร้องระงม
ฟังดูช่างสมยามชมเพลินกับเดือน
ดาวและเดือนเมื่อเยือนฟ้าเด่นเห็นชั่วคราวยามเช้าก็ร่วง
ดังหนึ่งหลอกลวงฉันให้ชมแล้วบิดเบือน
แม้จันทร์จะงามยามเช้าจันทร์ก็เลือน
เหตุไฉนเด่นเดือนเช้าจึงเคลื่อนงามไม่เหมือนราตรี
เดือนนั้นงามแต่ค่ำคืนแสงผ่องพรรณ
เหตุใดกลางวันแสงแห่งจันทร์จึงไม่มี
จันทร์จากไปไหนไยไม่งามถามสักที
กลางคืนผ่องศรีกลางวันจันทร์จากเอย
|
