แปลกใจให้ครวญคิดตรอง
ยามพบกันฉันมองดูเหมือนเธอไม่มีหัวใจ
เหม่อลอยเหมือนสิ้นอาลัยช่างเฉยเมยเหลือใจ
เป็นฉันใดช่วยบอกฉันที
นี่นะหรือคนรักกัน
พอพบกันทุกวันเธอนั้นทำดั่งไม่ใยดี
โปรดบอกฉันมาหน่อยซิ
เป็นฉันท์ใดหรือนี่ จึงเหมือนคนไม่มีหัวใจ
ไม่เคยแม้จะยิ้มมา
ดูสิทำเหมือนว่าฉันไร้ค่าหรือไร
จะเมินรักไปแค่ไหน
หรือเคืองโกรธใคร ถึงได้ปึ่งชา
โกรธเคืองเรื่องใดนะเออ
ตามง้อจนฉันเก้อ ไยนะเธอไม่เอยวาจา
เฝ้าวอนจนอ่อนอุรา
เธอยิ่งทำเฉยชา ยิ่งคิดพาให้น่าน้อยใจ
|
