ญ. แจ่มจันทร์ส่องมาฟ้าผ่องเพ็ญเห็นผ่องตา
กระต่ายออกมาผวามอง
กระจ่างอยู่กลางหาวสกาวผ่อง
กระต่ายจึงปองผูกพัน
กระต่ายตะกายหมายจะโลมโสมพร่างพราย
ตะเกียกตะกายหมายจันทร์
อยากจูบและลูบไล้เพราะใจกระสัน
แต่ว่าจันทร์นั้นอยู่ไกล
มันไม่เจียมตัวมัน เหิมใจกระไรนั่นแล้วมันก็หมองไหม้
เพ็ญโสมโลมใจ อ่อนนวลละมุนละไมโลมไล้ให้มันอยากชม
ไม่หลับไม่นอนร้อนกมลล้นอุรา อุตส่าห์ออกมาคว้าลม
อยากมองก็มองสมหนอยยังทะยานจะชม หน่อยมันก็ตรมใจตาย
ช. อย่าเปรียบอย่าเปรยเย้ยว่ามันนั้นไม่เทียม
กระต่ายน่ะเจียมเหนียมอาย
ได้ชื่นแต่เพียงแสงมิแหนงหน่าย
ใช่จะตะกายโอบดวง
ไม่ใช่ว่ามันนั้นเห่อเหิมเคลิ้มโง่งม
โศกหนักปักตรมถมทรวง
เมื่อจันทร์เจ้าจากฟ้าลับตาจากสรวง
มืดหมดดวงไร้ผ่องพรรณ
จันทร์สิ้นเพ็ญเป็นเงาแล้วมันก็พลันเศร้าหายเมาและเหงานั่น
มันรู้ตัวมันว่าจันทร์เฉยเมยกับมัน จันทร์นั่นไม่มีห่วงใย
เสน่ห์แห่งจันทร์นั้นอยู่ที่ศรีผ่องเพ็ญ กระต่ายโลดเต้นเข็ญใจ
จะส่องเวลาไหน โถ มันก็มองร่ำไป ซื่อสัตย์ด้วยใจจริงเอย
|
