ฉันเป็นโสดโดดเดี่ยว
เป็นลูกคนเดียวของพ่อแม่ไทย
พ่อว่าฉันนั้นยังเล็กยังเป็นเด็กเล็กไป
พ่อแม่รักกักกันไว้จะไปไหนก็ตาม
นอนอึดอัดอกอ่อน
ที่หลับที่นอนเหมือนดั่งมีหนาม
ทนอัดใจหลับตาพลิกกายไปมาอุราวู่วาม
เห็นแต่ชายรูปงามเคลิ้มใจตามห้ามไม่ได้ห้ามไม่ได้
ใจวุ่นมันคิดชุลมุนรักใคร่
พ่อช่างกระไรจึงปล่อยให้รักรุมทรวง
รักกับหนุ่มรูปหล่อ
ไปสู่ไปขอหนอยพ่อกลับหวง
พ่อว่าเล็กเด็กอย่างฉันยังไม่ทันคับทรวง
พ่อก็หวงแม่ก็หวงจะมัวหวงอยู่ไย
(*) อายุสิบหกกว่ากว่า
ซิพ่อบอกว่าฉันนะเด็กไป
มีผู้ชายผูกพันหนอยพ่อคอยกันกีดกันร่ำไป
มัวกีดกันอยู่ไยโถคุณพ่อไม่เห็นใจไม่เห็นใจ
โอ้พ่อไม่รู้จะรอหาใครหนุ่มหนุ่มอ่อนใจนานไฉนจึงได้ชม
(ซ้ำตั้งแต่ * อีกครั้งหนึ่ง)
|
