ย่อมเป็นที่รู้กันอยู่แก่ใจ
ว่าใครจะรักเธอยิ่งอย่างฉัน
ตลอดโลกนี้มีเดือนและดาวเท่านั้น
ที่สุดจะสรรเสกมาสนองให้
ห่วงใยใกล้ชิดคิดเพียงถนอม
ไม่ยอมให้ช้ำระกำไฉน
ให้เกียรติเสมอ
ยกเธอไว้เหนือผู้ใด
ถอดถ่ายกายใจให้ครองสัมพันธ์
หวังรักเธอยิ่งใหญ่
ไม่เคยชอบใครอื่นไหนเทียมทัน
ถือเธอคือมิ่งขวัญ
ดั่งพรสวรรค์สรรสร้างสุขเสมอ
ซื่อตรงอย่างฉันมั่งคงอย่างนี้
จะมีบ้างไหมที่ใครเสนอ
ไม่หน่ายไม่หนี
หวังดีรักเดียวแด่เธอ
เสน่ห์บำเรอตลอดชีวิตเอย
|
