(ญ) ที่บางกอกคนล้วนใจดำ
(ช) มิควรหลงคำที่เขาลือเลย
(ญ) ฉันยังหวั่นกลัวเพราะตัวเคย
(ช) เคยฉันใดบอกไปซิเอย
(ญ) เอ่ยไปช้ำใจร่ำไรร้าวราน
หลอกรักเล่นพอเห็นเพลิน ๆ
(ช) น้องคงเผอิญไปพบคนพาล
(ญ) พบมามากร้ายน้ำใจมาร
คนท้องนาต้องมาพบพราน
เขาจึงซมซานกลับไปท้องนา
(ช) นอกเมืองในเมืองเฟื่องคนไม่พ้นลวงกัน
(ญ) สายใยสัมพันธ์จึงร้างจึงรา
(ช) หญิงชายรักกันมักบั่นสัญญา
(ญ) ฉันคนท้องนามิเคยรู้ทัน
(ช) เลือกคนผิดใยคิดมาเคือง
(ญ) โถ คนหัวเมืองจะรู้ไงกัน
(ช) มิควรด่วนใจไปเร็วพลัน
ควรทบทวนสืบสวนหลายวัน
(ญ) โธ่ ยามรักกันไม่ทันทบทวน
(ช) แต่คนซื่อใจไม่ลวง เมืองหลวงยังมี
(ญ) ฮัม...พบมาทุกทีใจล้วนเรรวน
(ช) มิควรแค้นใจเขาไปทั้งมวล
(ญ) เขาเคยชักชวนล้วนคำเหมือนคุณ
(ช) แต่ใจพี่คนนี้ใจเดียว
(ญ) พบกันเดี๋ยวเดียวเกี้ยวน้องเป็นจุล
(ช) น้ำใจซื่อตรงยอมลงทุนแทนทุกคนที่เคยคดคุณ
(ญ) อกพรุนแผลเกินจะเพลินรักเอย
|
