ยามหทัยต้องมนต์ เหมือนดั่งคนเป็นไข้
รุ่มร้อนดั่งไฟเผาใจไหม้หม่นหมองครองระทม
รักกำเริบเสิบสานหนักหนา ยอกอุราอกไหม้ไส้ขม
จะกินนอนอ่อนใจร้อนในให้ตรมทุกข์ระทมเรื่อยมา
มีแต่ภาพเธอลอยเหมือนจะคอยเตือนว่า
ให้ฉันต้องรักรักและปักอุราทุกนาที
คอยห่วงหวงดวงจิตสับสนรักร้อนรนจนล้นฤดี
ใจยังคงเฝ้ารอหลงรอไมตรี มิมีวี่แวว
คงเฝ้ารอร่ำไป รักด้วยใจแน่แน่ว
มั่นรักเข้าแล้วแม้รักต้องคลาดแคล้วคงระกำ
เหลือจะหักใจรักถลำจะทำช้ำยังรักมั่นคง
ฉันจะทำอย่างไรหัวใจงันงงฝันพะวงรักเธอ
ถึงจะนานเท่าไรขอฝากใจบำเรอ
จะตามด้วยรักแม้ตระหนักเสมอเธอนั้นไกล
ยามหทัยมันต้องมนต์รักเหมือนรอยสักปักลึกดวงใจ
ใจยังคงเฝ้ารอรักเธอคงมั่นเพราะมันต้องมนต์
|
