สุดหมางสุดหมองจำต้องจากกัน
สิ้นผูกพันสิ้นสุดฝันเอาไว้
สิ้นเธอสิ้นหวังเหมือนดังสิ้นใจ
สิ้นเยื่อใยเหมือนชีวินภินท์พัง
สุดยั้งสุดยื้อยังซื่ออภัย
สิ้นเธอไปไม่สิ้นไร้ความหลัง
เมื่อเธอสิ้นสาวมัวเมาพลาดพลั้ง
เธอพลาดพลั้งฉันก็ยังห่วงหวง
* ด้วยรักจึงรอเธอต่อไป
แม้เมื่อใดเลิกคลั่งไคล้คนลวง
กลับมาน้ำตาเกินตวง
ฉันพร้อมพลีทรวงทั้งปวงถือเป็นเวรกรรม
สิ้นสวยสิ้นสาวคาวเปื้อนเรือนกาย
ไม่สิ้นชายซึ่งมั่นหมายครองซ้ำ
แอบอิงอกฉันแม้มันชอกช้ำ
เฉกแหล่งน้ำล้างมลทินสิ้นสูญ
(ซ้ำ *)
|
