คืนหนึ่งเทวาบันดาลให้ข้าได้ฝันภิรมย์
เห็นเทพบุตรวิไล เร้าใจรักใคร่ชิดชม
ข้าได้ชื่นชูสู่สม หลงเล่ห์ภิรมย์ชื่นชมสมใจ
ข้าตื่นรำพึงรำพัน เทพบุตรองค์นั้นหายไป
คะนึงถึงจิตชิดชู รักยังสิงสู่ฤท้ย
โอ้เพียงฝังอยู่ครู่ใจ สิ้นฝันไป สิ้นชม
เมื่อเทพเทวาดลใจ ให้ฝันไปแต่กลับไม่อุ้มสม
ทุกวันข้าน้อยคอยอยู่ หวังได้ร่วมชู้ภิรมย์
คอยเทพบุตรสุดชม หวนไห้ใจตรมสุดภิรมย์ชมชื่น
|