ฟ้าประทานรักมาให้พี่
แล้วไยหนอไม่ปรานี สาปพี่ให้ช้ำ...ระทม
พรากน้องไปไกล ร้าวใจเหลือข่ม
รักเลือน...เหมือนลมโชยไปไม่หวนคืนมา
ฟ้าประทานน้องมาให้พี่
กรรมเก่านั้นเฝ้าราวี สุดที่จะหมองอุรา
แต่นี้คงตรม ชู้ชมไกลตา
หนาวในวิญญา...คอยแต่ผวาฝันหาดวงใจ
น้องเอย...น้องรู้หรือเปล่า
ว่าพี่ปวดร้าวระทมขมขื่นแค่ไหน
ยามกินอาวรณ์ ยามนอนเร่าร้อนทรวงใน
ป่านฉะนี้...ดวงใจน้องคงร่ำไห้โศกศัลย์
ฟ้าประทานรักเพียงผลาญพี่
นับวันหมองไหม้ทวี อกที่สุดช้ำรำพัน
ชาตินี้มีกรรม รักจำไกลกัน
นับคืนคอยวันจนกว่าฉันถึงวันสิ้นลม
|
