ปางหลังฉันยังจำได้
ครั้งหนึ่งตรึงใจปางใดไม่เหมือน
ปางนั้นเหมือนสัมพันธ์เร้าเตือน
รักเจ้าบิดเบือนไม่เหมือนดังคำรำพัน
ฟ้าเด่นแสงเดือนยิ่งเหมือนเร้าเตือนอาลัย
คืนหนึ่งคืนใดเราเคยร่วมใจใต้แสงจันทร์
แสนอาวรณ์ หลับนอนคะนึงนิรันดร์
โอ้ปางหลังนั้นเหมือนหนึ่งสัมพันธ์คอยบั่นหัวใจ
ยังจำคำเธอ
หม่นเหม่อแต่เธอเฝ้าเพ้อร่ำไป
ฟ้าสูงกว่าพื้นแผ่นดินแค่ไหน
อาจเอื้อมสูงไปจึงครวญหวนไห้โศกศัลย์
ปางหลังเหมือนดังปางโศก
ปางที่วิโยค ปางโศกปางนั้น
ปางนี้ร้าวฤดีทุกวัน
รักพรากจากกันสุดสรรค์รำพันอันใด
รักเก่าของเราอับเฉาเหมือนเงาร้าวรอน
สุดคลายถ่ายถอน รักพาอาวรณ์สะท้อนใจ
แสนระทมขื่นขมเพราะเธอเลือนไกล
โอ้ยอดหัวใจไม่ห่วงหรือไรจึงได้ร้างรา
เราคนมีกรรม
ใฝ่ต่ำอย่าทำเผยอเพ้อพา
ร้อนรักโศกนักจักเอื้อมดอกฟ้า
จึงต้องร้างราน้ำตานองหน้าด้วยตรม
|
