ดูเดือนดวงเด่นช่างงามวิไล
ฉ้นรู้สึกนึกไปช่างกระไรหนอเดือนเด่น
ช่างงามตระการจริงเมื่อจันทร์วันเพ็ญ
ดูลอยดวงเด่นใครจะเว้นชมนภา
สุขใดไม่เทียม
เหมือนเรียมนั้นได้ชมจันทรา
แสงนั้นเหมือนแก้วหยาดฟ้า
ช่างสวยงามตาคล้ายหยาดฟ้ามาดิน
เจ้าเอ๋ยกระต่ายป่า
วาสนาหนอเจ้ามาสุดสิ้น
หลงคอยจันทร์ไม่ลอยมาดิน
เจ้าคอยเสียจนลืมกินสิ้นวาสนาเอย
นึกถึงตัวเราแล้วเศร้าใจ
เห็นจะเหมือนกระต่ายไพรที่หลงใหลจันทร์เพ็ญ
ยิ่งคิดยิ่งเศร้าโอ้อกเราใครไม่เห็น
ยิ่งนานยิ่งเป็นเหมือนกระต่ายที่หมายจันทร์
อกเอ๋ยแสนเศร้า
อกของเราหลงรักเขาพัวพัน
เสียแรงที่เคยใฝ่ฝัน
ช่างเหมือนดวงจันทร์ที่กระต่ายหมายชม
โธ่เอ๋ยจันทร์เพ็ญ
ช่างไม่เห็นว่าหัวใจตรอมตรม
หลงคิดอยากชิดเชยชม
หัวใจระบมเพราะได้ชมเพียงแสงจันทร์
|
