๑. โอ้สายลมว่าว
เมื่อยามร้อนเร่าเจ้าเคยพัดโบยพัดโชยให้ชื่นใจ
ลมเอยเมื่อไหร่
เจ้าจึงพัดให้หทัยสำราญผ่านฉิวโชยมา
๒.ร้อนใจไกลจากเธอ ละเมอคอยเรื่อยมา
ร้อนรนในอุรา หวังลมพัดพาให้คลายร้อนทอนความเศร้า
ลมเอ๋ยลมว่าว
จิตใจร้อนผ่าว เจ้าจงพัดมาอย่าช้าลมเอย
๓. โอ้สายลมว่าว
เมื่อยามร้อนเร่าเจ้าเคยพัดโบยพัดโชยให้ชื่นเชย
เฉื่อยฉิวรำเพย
ข้าวอนขอเอ่ย เจ้าเคยพัดเย็นไม่เว้นวายมา
(ซ้ำเฉพาะ ๒.)
|