ยามเมื่อฝนตั้งเค้าเหมือนดังเราตั้งใจ
ยามนภามืดมัวสลัวไป ในฤทัยมืดมน
ยามเมื่อแหงนมองฟ้าเห็นเมฆาเบื้องบน
เมฆนั้นเคลื่อนเลื่อนลอยเวียนวน มองเสียจนลืมตัว
ฟ้ายามพยับโพยมไปดั่งใจเรามืดมัว
จิตฉันพันพัวลืมตัวภวังค์ยังเฝ้าคอย
ยามเมฆน้อยลอยฟ้าเหมือนอุราล่องลอย
ใจคะนึงเฝ้าคอยเลื่อนลอยถึงเธอมองเหม่อไป
ยามเมฆฝนฉ่ำฟ้า เหมือนดังข้าฉ่ำใจ
ยามพระพายรำเพยเชยไป เย็นฤทัยข้าน้อย
ยามเมฆฝนต่ำฟ้า เหมือนตัวข้าต่ำต้อย
เฝ้าละเมอพันพัวมัวคอย ใจนั้นลอยถึงเธอ
รัก โอเราพะว้าพะวังใจหทัยเราเฝ้าเผลอ
หากฉันพลันเจอ คงเพ้อรำพันกันร่ำไป
ยามเมื่อฝนเบิกฟ้า รักก็มาเบิกใจ
แต่ฉันคอยเมื่อไร จิตใจหวังปองก็ต้องตรม
|
