คนเราคู่กันเกิดมาสัมพันธ์ด้วยใจ
จะเป็นไฉนไม่แคล้วกันไปสักคน
บางคนตรมกายหมองหม่น
บางคนสุดฝืนความจน รักมีทุกหนดลใจ
บางคนอยู่ไกลอยู่ทางทิศใดกันเล่า
ยังทำให้เขาได้พบรักเร้าฤทัย
บางคนสกุลเป็นไพร่ บางคนศักดิ์สูงลือไกล
รักจึงสดใสเหมือนว่า
บางคนชิงชังเคืองกันแท้
ที่สุดก็แพ้รักพา
บางคนมิเคยเห็นหน้า
รักยังพาให้คู่กันมาหาแน่นอน
บางคนเกิดมาร่างกายชราขมขื่น
ทำไมจึงฝืนให้รักสดชื่นมาวอน
รอยบุญรอยกรรมปางก่อน
สร้างคู่ให้มาอาวรณ์ช่วยดับร้อนหัวใจ
เนื้อคู่นั้นของใครจะได้อิงแอบแนบไว้
รักจะไม่ลืมเลือน
บางคนผูกพันร่วมใจรักกันเต็มที่
นานไปก็มีเหตุร้ายราวีมาเยือน
บางคนเลยพลอยลอยเลื่อน
ไม่ใช่คู่แท้แชเชือน รักจึงไม่เหมือนดังใจ
บางคนผิดหวังอย่ามัวนึกชังฟังว่า
แข่งวาสนาจะเสียเวลานานไป
คือเป็นเวรกรรมทำให้แหละไม่ใช่คู่ดวงใจ
รักจึงสลายไหวหวั่น
กำกงกำเกวียนเวียนวนหมุน
ประหนึ่งจะหนุนรักนั่น
รักแท้แม้ใครขวางกั้น
รักคงดั้นมาอยู่คู่กันสมอุรา
ใครเป็นคู่ชมจะร่วมภิรมย์กันได้
จะมุ่งจะหมายจะรักไม่คลายวิญญา
จะครองกันไปชาติหน้า
จะไม่เสื่อมคลายวาจามอบอุราแสนห่วง
ไม่ต้องเกรงรักลวงจะชุ่มจะฉ่ำในทรวง
หวงไว้ชมเดียวดาย
|
