ยามเมื่อลมผสมเพลงพา
(ญ.โอ้กรุงเทพเมือง..)
เสียงเธอแว่วมาจากฟ้าเบา ๆ
(..ฟ้าอมร ช.สมเป็นนครมหาธานี)
เหมือนดั่งเธอละเมอรักเก่า
เพลงแห่งความหลังเรากล่าวความร่ำไป
(ญ.สวยงามหนักหนายามราตรี งามเหลือเกินเพลิดเพลินฤดี)
(ช.ช่างงามเหลือที่จะพรรณา)
เมื่อเราอยู่ริมบึง รักเราติดตรึงน้ำคำครั้งหนึ่งตรึงใจ
(ช. เมื่อมาอยู่ริมบึง ญ.ใจซาบซึ้งพรอดพร่ำ)
(ช.ยามน้ำขึ้น..)
สายสัมพันธ์ครั้งกระนั้นจำได้
(..บัวลอย)
น้ำธารหลั่งไหลเพลินฤทัยติดตรา
(ญ.ยามน้ำน้อยบัวลง ช.แต่รักฉันตรงคงไป)
วันฝนโปรยฉ่ำเนืองนอง
(ญ.เย็นหนาวสั่นปานใด ช.หนาวเย็น..)
สองเรายังต้องบังละอองฝนพา
(..เถิบชิดดวงใจ เบียดให้ไอเนื้อนวลละมุน)
กลางลำน้ำเจ้าพระยา
(พ.เมื่อมีคู่ประคองล่องลำ)
ล่องเรือรักว่าต่างพาสุขครัน
(พ.น่านน้ำเจ้าพระยา)
เสียงเพลงแห่งความหลัง
เจ้าก็ยังภวังค์หรือนั่น
โอ้ที่แท้เป็นแต่ความฝัน
รักเราผูกพันเพ้อรำพันอยู่เดียว
|
