ดึกดื่นราตรีระทมฤดีโหยอ่อน
จะหลับจะนอนร้าวรอนอ่อนใจ
ต้องตื่นภวังค์เสียงดังนั่นเสียงใคร
หรีดหริ่งเรไรร้องไปหรอกหนา
หรีดหริ่งเรไรจะครวญหาใครกันนั่น
สุดโศกรำพันทุกวันเวลา
แต่ข้าครวญไปเสียดายในรักลา
เจ็บปวดอุราน้ำตาร่วงริน
** เฝ้าเหม่อดูยอดชู้คู่ใจ
สอดส่ายทั่วไปทั้งในแผ่นดิน
เฝ้าอุตส่าห์ใฝ่หาจนสิ้น
ต้องทุกข์อาจิณถวิลอาวรณ์
หรีดหริ่งระงมมาพลอยระทมไปได้
ยิ่งดึกลงไปแล้วไยไม่นอน
ยิ่งดึกยิ่งตรมระทมให้ร้าวรอน
ยิ่งโศกอาวรณ์ฝืนนอนเศร้าใจ
(ร้องซ้ำตั้งแต่ **)
|
