กลิ่นแก้มหอมกรุ่น
อบอวลละมุนหอมอบอุ่นหัวใจ
แก้มน้องหอมยิ่งกว่าใคร
จุมพิตติดไว้ให้พี่ชื่นเชย
ฝากรอยพิศวาส
พี่ตกเป็นทาสแทบขาดใจแล้วเอย
ยามร้างน้องเหินห่างเลย
พี่แนบเขนยเชยชิดจูบหมอน
(*) ดึกแล้วยังไม่หลับ
กลิ่นแก้มหอมประทับแนบนอน
ดั่งไฟสุมขอน
เผาใจให้ร้าวรอนเหี่ยวเฉา
กลิ่นแก้มหญิงอื่น
ไม่หอมระรื่นเหมือนแก้มชื่นของเจ้า
กลิ่นของน้องหอมแนบเนา
จากค่ำถึงเช้า ตราบเท่าโลกสลาย
ซ้ำตั้งแต่ (*) อีกครั้งหนึ่ง
|
