มองเห็นดอกกระดังงา
คนเขาว่าต้องลนไฟ
จึงหอมซึ้งตรึงฤทัย
ฉันมิได้เห็นด้วยเลย
ดอกเหี่ยวเหี่ยวเทียวหนอเธอ
ยังพร่ำเพ้อกันโธ่เอ๋ย
ดอกบนต้นฉันยังเคย
ดมกลิ่นชิดเชยแล้วเสบยไปหลายวัน
กระดังงาดอกหนึ่งไฟรักลนหอมซึ้ง
ฉันตะลึงกลิ่นหอมพลัน
ลองดมดมแล้วชื่นชีวัน
เหมือนสวรรค์นั้นครองอยู่ในใจ
ดอกเต่งเต่งยังแพ้กลิ่น
ครุ่นถวิลจนคลั่งไคล้
ดอกบนต้นฉันยังเมินไกล
ฉันฝักฉันใฝ่ถึงกระดังงาที่ไฟลน
|