ฟ้ามีโคมโสมส่องดั่งทองทาผสม
น่าภิรมย์ชมชื่นใจ
แม้นเดือนจะลับหล้าห่างนภาเพียงไหน
แต่ลับไปไกลชั่ววัน
ฉันเหลียวมองหาเธอไม่เจอกัน
มิเคยพบยอดขวัญเพียงเงา
ช้ำระบมขมขื่น ค่ำคืนยืนเหงา
โธ่รักเราพาเศร้าทรวง
ฟ้าประโลมโสมพร่างกระจ่างแดนสรวง
ชื่นสมทรวงพลอยห่วงหา
แม้นเดือนลอยลับจากพรากไปไกลฟ้า
แต่นภามีสุรีย์
ฉันนี้ยังร้าวรอนให้อ่อนฤดี
รักยังฝังอกนี้เป็นรอย
ช้ำระบมขมขื่นค่ำคืนยืนหงอย
โธ่รักลอยพลอยเปลี่ยวทรวง
|
