....หมองหม่น อยู่เดียวเปลี่ยวจนว้า...เหว่
ดั่งลอยอยู่กลางทะเล สุดจะคะเนทิศ...ใด
....หาฝั่ง ฝั่งยังอยู่ไกลสุดตา...ไป
เฝ้าคอยว่าเรือลำใด ผ่านมาคงได้ช่วย...กัน
....ลิบๆมาแล้วเรือ โปรดมาช่วยฉันดังมั่น
แต่เรือกลับคล้อยไปพลัน ไม่ยอมช่วยกันฉันเศร้า
....เสียงคลื่น โน่นโครมนี่ครืนล้อม...เรา
คลื่นกรรมไม่มีบรรเทา โอ้เหลือกลัวเจ้าคลื่น..กรรม..
|