เศร้าใจด้วยหญิงรักไกล
เขาไปแห่งใดก็ไม่ได้รู้กันเลย
คร่ำครวญใคร่ชวนเชย ขออย่าจากไปเลย
ความนัยได้เผยเฉลยรู้กันแล้วนา
ค่ำคืนสุดแสนกล้ำกลืน
รักไกลไม่คืนสุดที่จะฝืนวิญญา
ก่อนเธอจะอำลา หญิงได้ฝากวาจา
จะรักหนักหนา ไม่หารักใดไหนครอง
ยังนึกถึงคำ ยังจดยังจำหวนนึกแต่คำด้วยหวังปอง
คำรักร้อยกรองให้เฝ้าคอยมอง รักนั้นจะต้องหวนบำเรอ
จากกัน บัดนี้นานวัน
รักยังผูกพันฉันเฝ้าโศกศัลย์ครวญละเมอ
อ้อนวอนให้พบเธอ ฉันจะคอยปรนเปรอ
ไม่คลายพร่ำเพ้อเสมอรักจริงเหมือนใจ
พูดกัน หญิงเหมือนเถาวัลย์
ลดเลี้ยวเกี้ยวพันกับสิ่งใกล้นั้นพันไป
จากไปใกล้ชิดใคร รักก่อขึ้นทันใด
ความจริงมีไว้ จากไกลแล้วลืมรักเลือน
เพื่อนชายที่หญิงรักไกล
มิควรมั่นใจ รักอาจหวั่นไหวคลอนเคลือน
หากไปไม่เคยเยือน ขอฝากให้คำเตือน
หวั่นใจสะเทื้อน หญิงเหมือนไม้พันธุ์เถาวัลย์
กลัวรักนั้นกลาย จึงห่วงไม่คลายน้อยใจไม่อายความสัมพันธ์
ครวญคิดถึงกัน เคยพลอดรำพัน ฉันจำคำมั่นสัญญา
เร่าร้อน อกเอ๋ยอาวรณ์
รักไม่แน่นอนตัวอย่างที่สอนมีมา
จึ่งกลัวจะร้างรา ขอมั่นในวิญญา
เฝ้าคอยแลหารักแท้แน่ใจไว้เอย
|
