ดอกไม้แรกบานรูปสะคราญหอมยวนใจ
กลิ่นจรุงฟุ้งไกล หอมอวลอบพื้นดิน
กลิ่นหอมปานใดย่อมยั่วใจผองภุมริน
วนเวียนวกบินอย่างยินดี
ชมชิมลิ้มเล็มจนอิ่มเอมน่าเปรมปรีดิ์
ชิมลองของดี พอเสื่อมศรีก็หนีเลย
สิ้นรสสิ้นชม สิ้นอารมณ์สมใจเชย
บินไปลับเลย เจ้าไม่เคยคิดอาลัย ห่างเหินเมินจากไกล ทอดทิ้งไปไม่กลับมา
ดอกไม้แรกบาน เปรียบก็ปานสาวแรกรุ่น
ผลินวลละมุน เนื้อนวลนุ่มโสภา
แรกสาวแรกงาม แรกก่อความเย้าอุรา
เหล่าชายหมายตาอยากจะลอง
แมลงเหมือนชาย คอยกล้ำกรายใคร่ครอบครอง
พอชมสมปอง ชายก็มองข้ามหัวไป
สิ้นสาวรูปโทรม ถูกลูบโลมสาวเศร้าใจ
พรหมจรรย์เสียไปไม่มีใครเขานิยม สิ้นสาวก็สิ้นชมสิ้นภิรมย์ตรมอยู่เดียว
|
