..เย็น ยามเมื่อเย็นลมว่าว
ปัดลมร้อนผ่าว เป่าลมที่หนาวไปสิ้น
ร่มเย็นทั่วทุกถิ่น
บนแผ่นดิน สายลมรำเพยทั่วไป
..เย็น เย็นเพราะลมโชยเฉื่อย
จิตใจหายเหนี่อยด้วยลมชโลมจิตใจ
ว่าวน้อยลอยลม ฉันพลอยรื่นรมย์ยิ่งชมยิ่งคิดไปได้
สายลมชื่นใจ ว่าวลอยเหลิงไปเกลื่อนตา
..ดู ดูเหมือนว่าวเริงร่าย
จุฬาคว้าส่าย ปักเป้าเจ้าย้ายเริงร่า
ยิ่งดู ดูเหมือนว่า
เจ้าจุฬาคว้าไปไม่มีผ่อนเบา
..หลง ความคะนองเพลินพล่าม
จิตใจเหิมห่ามจู่โจมเพราะความโฉดเขลา
โฉบฉายกรายมา เดี๋ยวเดียวจุฬากลับมาติดเหนียงปักเป้า
ฝืนดึงฉุดเอา ยิ่งพันรัดเข้าแน่นตัว
..โอ ความรักเราเหมือนว่าว
ว่าวลอยหาญห้าวดั่งคราวที่รักเกลือกกลั้ว
ไม่ดู ดีหรือชั่ว
ใจมืดมัวเพราะรักพันพัวติดตรา
..แม้ใครคะนองลองเล่น
อวดดีถือเด่น จะเป็นเหมือนเช่นจุฬา
ลุ่มหลงเริงใจ หลงเข้าบ่วงไปก็ควรให้สมน้ำหน้า
ช้ำในอุรา ต้องกินน้ำตาร่ำไป
..แม้คนทะนงเองเล่า
จัดเจนเสียเปล่า ก็ยังโง่เขลาไปได้
พูดมา จริงหรือไม่
ใครต่อใครช้ำใจตายไปมากครัน
..ขอจงคะนึงดูบ้าง
เล่ห์เหลี่ยมหลายอย่างต้องตรองทุกทางให้ทัน
ว่าวเหลิงเริงลม หลงต้องป่านคมขาดลอยหล่นผล็อยไปนั่น
รักเราเช่นกัน หมั่นคอยระวังเถิดเอย..
|
