นั่งคนเดียวพลัดคู่เพ้ออยู่ริมทะเล
มองทะเลว้าเหว่ทวี
แต่ได้ยินเสียงซ่านึกว่าดวงฤดี
มองก็มีนทีอันกว้างใหญ่
ไม่มีใครอยู่อีกเลยคู่เชยก็ไม่มา
แล้วอะไรครืนซ่ามองหาอยู่ไหน
ฟังแล้วยังก้องไป
พาดวงใจเวียนวน
อ้อทะเลซัดซ่าร้องบ้าไปคนเดียว
เออทะเลมิเปลี่ยวใจจน
ทุ่มตัวเองฟาดฝั่งคลุ้มคลั่งในกมล
คงจะมีทุกข์ทนและหมองไหม้
ฟาดตัวเองอยู่ทำไมกลุ้มอะไรหนักหนา
หรือทะเลเป็นบ้าผวาหวาดไหว
ฟังแล้วยังกลุ้มใจพาอาลัยอาวรณ์
เสียงยังดังมา
ทั้งวันเวลาทะเลบ้าแน่นอน
รักคงราญรอน
มิเป็นอันนอนเสียงดังไม่หย่อนสักวัน
แม้รักเราอับปาง
จะจืดจางร้างราฉันก็คงเป็นบ้าผวาเช่นนั้น
คงวิกลเช่นกัน
คงจะรำพันจนตาย
|
