จำทนจนใจหมายมั่น ด้วยฉันรักเธอ
อาวรณ์นอนละเมอ ห่วงเธอทุกวัน
เธอมาพรากจากไป คงมีใครแข่งขัน คู่ขวัญฉันไว้ครอง
โบราณว่าดีหรือชั่ว เด็ดบัวไว้ใย
ใจดำช่างทำฉันได้ เยื่อใยมิมอง
เคยสัญญาไฉน ใจจึงกลายกลับสอง ช่างช่ำชองลิ้นลม
หวานอมขมกลืน รักแล้วมิกลับใจคืนฝืนทนระทม
ทั้งหลอกทั้งลวง ฉันทรวงระบม
ซ้ำทำตามแต่อารมณ์ข่มเอาเฝ้าทนไป
เออใจกระไรหนอใจ เฝ้าใฝ่หลงลม
ดวงใจทำไมหลงงม ขื่นขมฤทัย
บุญคงมีอยู่น้อย คอยเธออยู่เรื่อยไป ด้วยมั่นใจรักเธอ
|
