ยามดึกนึกเศร้าให้เหงาใจ
เสียงเรไรร้องหริ่ง ๆ ยิ่งเตือนใจให้คิด
โอ้ชีวิตเราช่างเหงา
มัวเมาละเมอเฝ้าเพ้อคิด
ถึงชีวิตครั้งก่อนเก่า
เมื่อเราแรกเริ่มรัก
แรกรักหวานนักน้ำคำที่พร่ำรำพัน
ชื่นใจกัน มุ่งหมายมั่น
รักพลันมากลับมากลาย
ดูซิดูอนาถน่าอนาถใจ
คิดไม่วาย
รักกลับกลาย
รักคลายรักหายสดชื่น
ขมขื่นหมดหวัง เหมือนเมฆบังนภา
รักนักมักหน่ายเมื่อปลายมือ
รักก็คือเหมือนดั่งไฟ ที่คอยไหม้คอยผลาญ
โอ้ชีวิตเรานี่หนอ
ลวงล่อด้วยคำที่พร่ำหวาน
รสน้ำตาลหวานไม่เท่า
เคลียคลอเคล้ารสรัก
รสรักหวานนักน้ำคำที่พร่ำพะนอ
ออดพะนอ จิตใจจ่อ
รักก่อแล้วกลับละลาย
รักหนอรักมาผลักให้รักหักคลาย
คิดไม่วาย
รักไม่คลาย
เสียดายความรักเก่าก่อน
เหลือถอนให้คลาย คิดไม่วายหายเลย
|
