(ช.) ไม่เคยคิดปอง หมายจองชิดคนอื่นเลย
หวังเพียงชื่นเชยเธอเสมอ
เฝ้ามองสายตา ทุกคราหันมาได้เจอ
ฉันเดาใจเธอคงเช่นกัน
วันแล้ววันเล่าหัวใจเรานั้นคงผูกพัน
ได้เพียงแต่ฝัน ทุกคืนวันใจฉันร้อนรน
บอกคุณมิกล้า ถึงคราเหมือนดังต้องมนต์
รักจึงต้องทน เก็บในใจ
(ญ.) เกิดมาทั้งทีมิเคยรักมีที่ใด
รักมาจากใคร วานบอกฉัน
แต่เพียงเห็นว่าสายตาพิศมาจ้องกัน
แล้วคุณก็ผันเมินอื่นเลย
ลมพัดพลิ้วแผ่ว ฉันยินแว่วเสียงคุณเอื้อนเอ่ย
เหตุใดไม่เผย แล้วไยเลยจึงเฉยไว้นาน
เมื่อคุณมิกล้า สายตาทิ้งมาป่วยการ
แม้ไม่กล่าวขานคงไม่เจอ
(ช. บอกเธอเสียทีฉันมีรักอยู่ที่เธอ
ฉันนอนละเมอมานานหลาย
เฝ้าภาวนาขอเธอชิดมาแนบกาย
ฟ้าดินสลายจึงห่างกัน
ญ. เพียงนี้ไยนิ่งแล้วประวิงมิได้บอกพลัน
เช่นเดียวกับฉันเพราะอายกันไม่เผยวจี
หากใจรักมั่นรักกันขออย่าหน่ายหนี
รักเพียงชีวีกว่าชีพวาย)
|
