ผกางามหรูเชิดชูช่องามนัยน์ตา
ส่งกลิ่นรำเพยพาเย้ายวนรอท่าชวนชม
วิไลกลีบบานไหวล้อลม
ผึ้งนิยมเฝ้าเชยชมสมใจปอง
ภมรซอนไซ้ได้ชิมอิ่มเอมอุรา
ดูดดื่มมวลผกาสำรวลเริงร่าลำพอง
โผบินสูดกลิ่นอายหมายลอง
ลิ้มอิ่มปองผกาก็หมองหม่นเฉาไป
* กลีบสวยระทวยด้วยช้ำ
ภู่ผึ้งเจ้าซ้ำให้ช้ำปานใด
ไร้สิ้นสีกลิ่นยั่วใจ
มิมีใดใกล้ภมรก็ไม่ผ่านมา
** ผกากำสรวลครวญครางหล่นพร่างลงดิน
กลีบคร่ำมีราคิน เพราะเจ้าสูญสิ้นราคา
เหมือนดังเช่นนารีโศภา
ช้ำอุราเพราะหลงศรัทธาเล่ห์ลิ้นชาย
(ซ้ำ* และ**)
|
