ลมเย็นพลิ้วพัดปลิวลิ่วมา
แนวไม้โพ้นไกลสุดตา ดูเหมือนว่าเป็นไพรสณฑ์
เห็นบึงน้ำนองฉันมองน้ำวน
ไม้ใบที่หล่น พลิ้ววนร่วงดิ่งลงไป
จวนสลัวหนองบัวช่างงาม
มองเห็นวิมานเมฆยามลอยฟ้าเด่นดูสดใส
น้ำวนพลิ้วรัวพัดบัวพัดใบ
คละลอยลิ่วไป เคลิ้มในภาพงามเย็นตา
* ราตรีเพิ่งเยือนเห็นเด่นเดือนเหมือนจิตเรา
น้ำงามด้วยเงาจากฟ้า
ดวงบนนั่นไกลนักเกินจักเอื้อมคว้า
เดือนแก่นนี้มาให้ชม
** ธารนามพ้องหนองบัวแห่งใด
ไม่เหมือนหนองบัวที่ใจเรานี้ได้เคยสุขสม
ถึงตัวร้างไปหัวใจขอจมหนองบัวรื่นรมย์
หนองบัวที่ชมจันทร์แมน
( ซ้ำ* และ**)
|
