เมื่อขาดเธออกตรมซมเศร้า
ทั้งโลกอ้างว้างเปลี่ยวเปล่าหมองมัวเศร้าหนักหนา
เคยรักอยู่ไม่นานก็พลันหนีหน้า
ร้างไปไม่หวนคืนมาหลงลืมสัญญาเยื่อใย
เธอร้างแรมเลือนยิ่งเหมือนพาเศร้าทรวง
รุมร้อนหนักหน่วงห่วงอาลัย
ความรักสิ้นเหมือนดั่งสิ้นใจ
รักมาเปลี่ยนไปให้ร้าวทรวง
อกกลัดหนองหม่นหมองแดดวง
ช้ำหนักเมื่อถูกลวงใจยังหวงห่วงรักอาวรณ์
ก่อนเคยเปรอเสนอรักใคร่
ร้อยพันเสกสรรเอาใจมิเคยให้เร่าร้อน
เป็นเหมือนทาสชีวิตแนบชิดเนื้ออ่อน
มิเคยคลาดโฉมบังอรภักดีนิวรณ์ห่วงใย
เดี๋ยวนี้เธอเลือนเพื่อนชิดสนิทสนม
ลืมรักรื่นรมย์สิ้นอาลัย
มีชู้ชื่นรักอื่นต้องใจ
ทิ้งให้หม่นไหม้ใจนักเอย
ช่างลืมหลังตั่งเตียงเคียงเคย
เคล้าคู่ชื่นชูเชยลืมเขนยเคยหนุนร่วมกัน
|
