เหลียวมองดูถิ่นที่เคยได้เยือน
เปรียบเป็นมิ่งขวัญคอยเตือน
จำมิเลือนจนกว่าชีพวาย
สนงามยามชมพร่างพรมลมชาย
ยอดระเนนสนเอนลมส่าย
หวามใจอาวรณ์
เสาธงตระหง่านสราญเริงใจ
ยิ่งมองยิ่งหมองอาลัย
ดวงฤทัยแทบขาดรอนรอน
ถึงวันอำลายิ่งพาอาวรณ์
ครุ่นคะนึงถึงวันก่อนก่อน
ทรวงร้าวรอนโหยอ่อนระทม
* ดอกบัวเด่นงาม เกียรตินามเพชรวามเนื้อดี
คือหลักความสามัคคี ร่วมฤดีรื่นรมย์
จำใจจากจร ร้าวรอนโหยอ่อนตรอมตรม
ฟังสนครางระงม ครวญเพ้อลมรำพัน
ถึงอำลาไกลแต่ใจใฝ่ปอง
ฝากเพียงความหวังคืนครอง
มาเยี่ยมมองเยือนถิ่นสุขสันต์
ขอลาอาลัยฝากใจใฝ่ฝัน
เลือดชมพูขาวเขียวคงมั่น
เตือนสัมพันธ์ยึดมั่นมิเลือน (*)
|
